دکتر علی آرام نیا، پزشک فرزانه و انسان دوست، چشم از جهان فروبست.
با دردی ژرف، باخبر شدیم که ایران یکی از پاک‌نهادترین و باوجدان‌ترین فرزندان خود را از دست داد.
دکتر علی آرام، جراح مغز و اعصاب، از نخستین پزشکانی بود که در روزهای آغاز خیزش مردمی ۱۴۰۱ به درمان رایگان آسیب دیدگان این خیزش پرداخت.
او با دل‌سوزی، مهر، و باور به یاری مردم، شب و روز در کنار آسیب‌دیدگان ماند و تا واپسین دم زندگی، دست از یاری به هم میهنان برنداشت.
پزشکی نیکو کار و وظیفه‌شناس بود که هیچ‌گاه از بیماران ناتوان پولی نمی‌گرفت و تنها خواسته‌اش زنده‌ماندن و آرامش مردمش بود.
او نشان راستین وجدان بیدارِ پزشک ایرانی بود، پزشکی که پیمان خود را نه بر کاغذ، که در کردار به جا آورد.
دکتر آرام، فروتن و مهربان بود، او هرگز از مردمش دوری نکرد و در تیره‌ترین روزها، آرامش و امید را به بیمارانش بخشید.
رفتار نیک، فروتنی و مهر او نامش را در دل ایرانیان آزاده و نیک‌نهاد همیشگی خواهد ساخت.
روانش شاد، یادش گرامی، و راهش چراغی برای پزشکان آینده این مرزوبوم باشد.
با اندوه و دلتنگی بسیار،
انجمن پزشکان پادشاهی‌خواه ایران